بازگشت
تقد یم به و طن پر ستا ن د لیر و طنم
از خسرو توده يار از خسرو توده يار


ما خو نخو ا ستیم ، جنگ را نخو ا ستیم ، ما خو میدا ن را رها کر دیم تا جنگ خا مو ش شو د ، و لی جنگ ا دا مه یا فت ، جنگ ا ست، ا ین آ تش د و زخ ا ست ، شرا ره میکند ، ا ز شر یا ن ا فغا ن خو ن فو ا ره میکند ، گفته بو دیم که د یگر جنگ بس ا ست ، ولی که ا ست ، هست ، خصو مت ها کجد ا ر مریض ا ست ، کشو ر ما را ذ هر آ گین سا خته ا ند ، ا ین قا چا ق مو ا د مخد ره ا ست که ما شین جنگی را به گر د ش می آ و رد ، شما ا ین را بدا نید که ا نجا م چنین یک کا ر ی ا زعهد ه ، آ د م ها ی عا د ی کشو ر با لا ا ست ، بلکه آ د رس مید هد ، به جا نب مقا ما ت با لا یی کشو ر که با ما فیا ی بین ا لمللی ، پیو ند تنگا تنگ دا رند ، همه فر صت ها را گر فته ا ند ، ا ین و طن جا ن ما ا ست و رو ح ما ، برا ی د شمن مسپا رید و طن را ، ا ز و طن د فا ع کنید ، بنا م خدا ا ز و طن د فا ع کنید ، د شمن چنگ و د ندا ن میکند ، د ست و پا کنید ، تا تو ا ن دا رید ، تا که میتو ا نید با پا ها ی خو د بر و ید ، ای عقا با ن بلند پر وا ز ، ا ز قله ها ی تا ن پا یین نیا یید
به سا زش تن د ر ند هید ، آ ب با را ن آ ب تا ن ا ست ، سبزه و علف ، شکا ر مر غا ن و گو شت آ هوا ن غذا ی تا ن ا ست ، ما خو نخو ا ستیم ، که با لا ی کسی حمله کنیم ، و لی حمله ها ی د وا م دا ر ، به طو ر کا مپلکسی د وا م دا رد ، ا ز خو د د فا ع کنید ، هر چه دا رید بی د ریغ ا نجا م د هید، و لی د شمن خوا ست که جنگ را ا دا مه د هد ، مگر ما و جدا ن و شرف دا ریم ، د و ست را ا ز د شمن تفریق با ید کر د ، عقل خو د را بکا ر میگیر یم ، به طر ف بیگا نه د ست د را ز کر دن آ د م را بی عقل و بی خر د معر فی میکند ، عزت ما وطن ما ا ست ، حر مت ما کشو رما ا ست ، مر ده و زند ه ما ، د ر کشو ر ا ست ، پدرا ن ما د ر خا ک ما د فن ا ند ، ما د را ن خو د را د ر قبر ستا ن تنها نمی گذا ریم ، رفقا ی ما ، با لبا س ها ی ر نگین ، د ر زیر خا ک ا نتظا ر ما را دا رند ، رو ح کا و ه ا هنگر بر فرا ز کو ه ها ی بلند ، د ر جو لا ن ا ست ، فا تحا ن د و ره ها ی مختلف تا ریخی کشو ر ما و شهد ا ی را ه آ زا دی ، آ را م خو ا بیده ا ند و چشما ن خو د را بیدا ر گرفته ا ند ، و میگو یند که د ر کشو ر د شمن آ مد ه ا ست ، و طر ف ما نیش خند میز نند ، و میگو یند که یا را ن د لیر، همچو شما با ما پیو سته ا ند، مگر یا را ن بیشتر پا بر جا ما ند ه ا ند ، و میگو یند که ا ی و طن که پسرا ن ناخلفت برا ی توخیا نت کرد ند ، تو را ا ز یک چنگا ل نجا ت دا د ند ، د و د سته به چند ین ، د ست د یگر تحفه کر د ند و با ز میگو یند که جها د مقد س ، و با ز فر زندا ن تو میگو یند که ما به تو تعهد سپر ده بو دیم ، و میگو یند که که جا ن و ا یما نم ا ز تو، هر چه شو ر فر یا د میکنیم ، همه ا ش برا ی تو ا ست ، ما نمی خو ا هیم ، بی و طنی را ، تخت و تا بو ت ، گو ر کفن ما آ نجا ا ست ، ما نا ا مید نمیشو یم ، فتح نصیب ما میشو د ، خیر ا ست میگو یند که پس ا ز ا ز هر تا ریکی ، ر و شنی ا ست .
March 14th, 2005


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
گزیده مقالات